در بیان وقتهایی كه نماز مكروهست - ۱

در (كافی) [مولف (كافی شرح وافی) نسفی عبدالله توفی سنة ۷۱۰ ه. [۱۳۱۰ م.] فی بغداد] می آرد كه نزدیک آفتاب برآمدن نماز فریضه گزاردن روا نبود و نزدیک آفتاب راست ایستادن و نزدیک آفتاب فرو شدن مگر نماز دیگر آن روز كه روا بود امّا سجدهٔ تلاوت و نماز جنازه و نماز نافله روا بود با كراهیت امّا نزدیک امام شافعی درین سه وقت نماز فریضه روا بود بیكراهیت و این روایت در (منظومه) است و در (صلوة مسعودی) آورده كه وقت برآمدن آفتاب و فرو شدن مگر نماز بامداد آن روز قضا كردن و نماز دیگر آن روز ادا كردن روا بود و در روز عید رمضان و عید قربان پیش از نماز عید نافله نشاید گزاردن و اگر نماز بامداد از وی فوت شده باشد از نمازگاه عید بیرون رود و آن نماز را قضا كند آنگاه باز آید بنمازگاه و زنانرا روز عید پیش از نماز عید نماز چاشت گزاردن روا نبود كه در خانه گزارند بیک روایت و بیک روایت روا بود امّا فاضلتر آن بود كه بعد از نماز عید گزارند و نماز دیگر را پیش از آنكه آفتاب متغیّر شود باید گزارد از برای آنكه رسول الله _ فرمود كه این نماز منافقانست این نماز منافقانست سه بار فرمود و این در حق كسی باشد كه هر روز نماز دیگر را تاخیر كند تا بوقت آفتاب فرو رفتن گزارد امّا اگر مسلمانی را ناگاه چنین افتد او را از حساب منافقان نشمرند و در (هدایه فقه) آورده كه بعد از نماز دیگر و بعد از فرود شدن آفتاب پیش از نماز شام و بعد از دمیدن صبح نماز نافله بغیر از سنّت نماز بامداد باقی همه نمازها مكروه باشد و در (كافی) می آرد كه در آن وقت كه خطیب بر منبر رود از برای خطبه گفتن نماز نافله گزاردن مكروهست اگر چه تحیّت مسجد و سنّت جمعه باشد و سخن گفتن نیز مكروهست