در وصایای امام اعظم رحمة الله علیه مر اصحاب خود را - ۲
اما فضیلت بامر خداوند نیست و لیكن بمشیت و بمحبت و برضا و بقضا و بقدر و بعلم و بتوفیق و به تخلیق و به بیشتن اوست در لوح محفوظ اما معصیت بامر خداوند نیست و بمحبت و برضا و بتوفیق او نیست ولیكن بمشیت و بقضا و بتقدیر و به نبشتن اوست در لوح محفوظ و مواخذه كند بران زیرا كه بفعل بنده است سیم آنكه استوار بر عرش بمعنی اقبال ست از غیر آنكه خدای را بعرش حاجت باشد و اگر خداوند محتاج بجلوس و قرار بودی پیش از عرش كجا بود تعالی الله عن ذلک علوا كبیرا چهارم آنكه قرآن كلام خداوند و وحی و تنزیل و صفت اوست نه خداوند ست و نه غیر خداوندست بتحقیق نبشته در مصحفها خوانده بر زبانها محفوظ در دلها و لیكن غیر حایل در وی سیاهی و كاغذ و كتابت و حروف و كلمات و آیات كل آن آلت قرآن ست از برای حاجت بندگان بدا و كلام خداوند غیر مخلوق ست و قایم ست بذات وی و معنی او مفهوم باین اشیا هر كس گوید قرآن مخلوق ست كافر گردد پنجم آنكه افضل این امت بعد از پیغمبر ما علیه السلام ابوبكر (رضی الله عنه) است پس عمر (رضی الله عنه) پس عثمان (رضی الله عنه) پس علی (رضوان الله تعالی علیهم اجمعین) فی حقّهم قال الله تعالی وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ أُولَئِكَ الْمُقَرَّبُونَ و آنكه اسبق ایشان ست افضل ایشان ست و دوستدار ایشان هر مومن تقی و دشمن دار ایشان هر منافق شقی
ششم آنكه بنده با همه فعال خود مخلوق ست و اعمال و اقرار و معرفت او همه مخلوق ست و چون فاعل مخلوق ست افعال او اولیٰ كه مخلوق باشد