Untitled Document

در اوقات نماز - ۲

چون آفتاب بگشت بلال را فرمود تا بانگ نماز گفت پس فرمود تا اقامت گفت و رسول علیه السلام نماز پیشین بگذارد روز دویم نماز پیشین بگذارد وقتی كه هوا خنک شده و این نبود الا بعد از مثلین و این حدیث در صحیح مسلم ست و این معنی در مدینه بوده پس عمل كردن باین اولا باشد چون این حدیث متاخرست در تجرید میآرد كه ابویوسف از بوحنیفه رحمهما الله روایت میكند كه گفت چون سایه كمتر از قامتین بود وقت نماز پیشین بیرون رود و وقت نماز دیگر در نیاید تا آن هنگام كه سایه هر چیزی دو برابر وی شود ابوالحسن میگوید این روایت صحیح ست اما فتوی بر قول اول امام اعظم است (رحمة الله علیه) كما مر [و همچنین] اول وقت نماز دیگر وقتی است كه نماز پیشین بیرون رود علی اختلاف القولین و آخر وقت وی تا آن هنگام كه آفتاب فرو نرفته لقوله علیه السلام من ادرک ركعة من العصر قبل ان تغرب الشمس فقد اردكها در منظومه آورده 

* * شعر: والعصر حین المرء یلقی ظله * قد صار مثلیه و قالا مثله *

و اول وقت نماز شام آن زمان ست كه آفتاب فرو شود و آخر وقت تا مادامی كه شفق غائب نشده باشد در هدایه و غیر آن از كتب فقهی میگوید شفق بیاض معترض ست در افق یعنی سفیدی پهن شونده در كرانه آسمان كه بعد از سرخی میباشد و این قول امام اعظم ست (رحمة الله علیه) و صاحبیه میگویند شفق همان سرخی است در وقایه میگوید وبه یفتی یعنی فتوی بر قول صاحبیه است و قول امام شافعی (رحمة الله علیه) همین ست و اول وقت نماز خفتن از غایب شدن شفق ست و آخر وقت وی تا آن زمان كه صبح طالع نشده باشد یعنی صادق صبح كه صبح دویم ست