YARIN....................... TERVİYE GÜNÜ

Zilhicce ayının 8. gününe Terviye Günü denir. O gün hacılar Mekke’den Minâ’ya çıkarlar. Terviye denmesinin sebebi, hacıların o gün Zemzem Suyu’ndan çok içip kanmalarındandır. Terviye, tefekkür mânâsında da kullanılmaktadır.
İbrahim aleyhisselâm, Zilhicce ayının 8. gecesi, rüyâsında; “Kendi oğlunu keser hâlde” gördü. Sabah olunca; “Rüyâ şeytanî midir, Rahmânî midir?” diye terviye ve tefekküre dalıp, o günü tefekkürle geçirdi. Arefe gecesi olduğunda kendisine; “Emrolunduğun şeyi yerine getir!” buyurulunca, Allahü teâlâ tarafından olduğunu bildi. Bildiği için o güne, bilmek anlamına gelen Arefe, dendi. Arefe, Zilhicce ayının 9. günüdür. Başka günlere Arefe denmez.
Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki: “Bir Müslüman, Terviye günü (Arefe gününden bir önceki gün) oruç tutarsa ve günah söylemezse, Allahü teâlâ, onu elbette Cennete sokar.”

ŞİİR............................  BARIŞALIM BAYRAM GÜNÜ

Mavilikler kararmadan,
Yeşillikler sararmadan,
Vakit fazla daralmadan,
Barışalım bayram günü.

İnsan düşe kalka gider,
Birgün olur ömür biter,
Bu dargınlık artık yeter,
Barışalım bayram günü.

Ne servetler, ne makamlar,
Nice saray nice hanlar,
İnsanoğlu pek geç anlar,
Barışalım bayram günü.
Güzel huydan tatlı dilden,
Hepsi gider birgün elden,
Seslenirim tâ gönülden,
Barışalım bayram günü.

Siyah saçlar dökülmeden,
Selvi boylar bükülmeden,
Mezar taşı dikilmeden,
Barışalım bayram günü.

Böyle günler fırsat bize,
Lüzum var mı fazla söze?
Kutlu olsun hepimize,
Barışalım bayram günü.