GÜNÜN TARİHİ.............. ÇANAKKALE SAVAŞI

Osmanlı Devleti, 1914’te İttihat ve Terakki Partisi ve Enver-Talat-Cemal üçlüsü tarafından affedilmez bir hata eseri olarak I. Dünya Harbi’ne sokuldu. İtilâf devletleri ile 4 ayrı cephede ayrı ayrı çarpışmak zorunda kaldı. Çanakkale muharebelerinde 568.000 düşman askerine karşı 315.000 Mehmetçikle vatan müdafaası yapıldı. Çanakkale Savaşı dünya tarihinin en kanlı ve Türkiye tarihinin en büyük zaferlerinden biridir. İngiltere ve Fransa’nın Akdeniz donanmaları, 18 Mart 1915 sabahı ateşe başladı. 
Denizden geçemeyen düşman kuvvetleri, Gelibolu yarımadasına asker çıkardığı zaman meşhur Çanakkale Savaşı başladı. Çeşitli cephelerde göğüs göğüse muharebeler oldu. 9 ay süren kara harekâtında yüzbinlerce Osmanlı, İngiliz, Fransız, Hint ile Avustralya ve Yeni Zelanda askeri (Anzaklar) hayatını kaybetti. Muharebeler, 9 Ocak 1916’da Osmanlı İmparatorluğunun zaferiyle bitti. 
ARKADAŞLIK

Çanakkale Savaşı’nın en kanlı günlerinden biri. Asker, en iyi arkadaşının az ileride kanlar içinde yere düştüğünü gördü. İnsanın başını bir saniye bile siperin üzerinde tutamayacağı ateş yağmuru altındaydılar. Asker teğmene yalvararak dedi ki:
- Teğmenim. Fırlayıp arkadaşımı alıp gelebilir miyim?
- Delirdin mi? Gitmeye değer mi? Arkadaşın delik deşik olmuş. Büyük ihtimalle ölmüştür bile... Kendi hayatını da tehlikeye atma sakın! 
Asker ısrar edince teğmen, “Peki, git o zaman...” dedi.
Asker o korkunç ateş yağmuru altında arkadaşına ulaştı. Onu sırtına aldı ve koşa koşa döndü. Birlikte siperin içine yuvarlandılar. Teğmen, kanlar içindeki askeri muayene etti. Sonra onu sipere taşıyan arkadaşına dönerek dedi ki:
- Sana, hayatını tehlikeye atmana değmez, demiştim. Bu zâten ölmüş...
- Değdi teğmenim... 
- Nasıl değdi? Bu adam ölmüş, görmüyor musun?
- Gene de değdi komutanım. Çünkü yanına ulaştığımda henüz sağdı. Onun son sözlerini duymak, dünyaya bedeldi benim için... 
Ve arkadaşının son sözlerini hıçkırarak tekrarladı:
“Geleceğini biliyordum!..”