اعتقادنامه - ۶

و اگر خواهد بصغائر بگیرد (عذاب بكند) دیدنش مر بندگانرا در دنیا به بیداری بچشم سر جایز است [ولیكن هیچ كسی ندیده است در روز قیامت در محل محشر به كافران و مومنان گناهكار با قهر و جلال، در حالیكه به مومنان صالح با لطف و جمال دیده خواهد شد. مومنان در بهشت با صفت جمال خواهند دید ملائكه و زنان نیز دیدار خدا را خواهند دید. كافران ازین نعمت محروم خواهند ماند در مورد محروم ماندن جنّی ها از دیدار الهی اخبار قوی نقل شده است.] و منع دولت رویت را از ملائكه یا از غیر حضرت جبرائیل علیه الصلاة والسلام از ایشان یا از زنان مومنات بیوجه است اگر چه نفیش از كفار ممكن و از جن موجه است اما خواص مومنانرا صبح و شام و عوام ایشانرا در ایام جمعه و نساء مومنات را گاهگاهی مثل عید در دنیا دیدار بود در هنگام بارعام و تجلی تام لیكن دیدنی كه بدو ایمان آریم و از كیفیتش دم نزنیم بلكه كیف وجهه و مقابله را بوجه ابلغ ازو نفی می باید نمود زیرا ذات اقدسش نه جسم است و نه جوهر و نه عرض و نه مصوّر و نه مركب و نه جزء و نه كل و نه معدود و نه محدود و نه در مكان و نه در زمان و نه در جهت نه در پس و نه در پیش نه در راست و نه در چپ نه در بالا نه در پائین و هر نصیكه ایهام یكی از اینها كند از متشابهاتست بدو ایمان می آریم و از حقیقتش خاموش می شویم یا او را تاویل میكنم با جمال یا به تفصیل هیچكس در دنیا بچشم سر او را ندیده است و حضرت سرور كائنات او را كه دیده است در دنیا نبوده است پس هر كه دعوی دیدن ذات اقدسش كند در دنیا زندیق است و اولیا را شهود است نه دیدن و كلامهای اولیا قدس الله اسرارهم كه دلالت بر رویت دارند همه محمول است یا بر سكر (در حالت بیخودی) حال كه شهود را رویت دانسته اند [و یا از جمله كلامهایی است كه می توان آنرا با تاویل فهم كرد.]