اعتقادنامه – ۶

و مقربان كه نزدیكان بارگاه اقدس اند و كروبیان كه فرشتگان عذاب و سرداران خیل ملایكه اند و روحانیان كه فرشتگان رحمتند صلوات الله والسلام علیهم اجمعین و هر جا كه خواص ملایكه گفته شود این برگزیدگان مرادند در تفاضل ایشان هم در میان خود سخن هست و این بزرگان كه خواص اند بر غیر انبیا شرف دارند

از بنی آدم و عوام بشر كه صلحا و اولیا مرادند بر عوامشان بر گنه كاران بشر تفوق دارند و تمامی ملائكه بنفخه نخستین میمیرند بجز از حملة العرش و ملائكه اربعه كه بعد ازان خواهند مرد و همه بنفخه دوم زنده می شوند بغیر از ایشان كه پیش ازان زنده خواهند شد چه این بزرگواران در اصل ایجاد و احیای بعد الموت از هر ذی روحی مقدم و در مردن از همه موخر اند و كتبه اصل سیوم از اصول سته ایمان این است كه بگروی بكتابهای منزله او تعالی شانه كه فرو فرستاده است آنها را بر بعضی از پیغمبران خدا بالفاظ یا نقوش حادثه در الواح یا بر زبان فرشته باینكه همه كلام قدیم و صفه قایمه اند بذات حق جل شانه نه مخلوق او تعالی چنانكه خواهی شنید و نه اختراع ملک و نه گفته پیغمبران و نه از جنس صوت و حرفند نه در ذهن و نه در زبان و نه در خط حلول ندارند اگر چه از هر یكی از اینها مفهوم می شوند و همه حقند و هر چه در انهاست راست است و امكان كذب ندارد و جواز تخلف در بعض وعیداتشان بنابر اشراط است بشروط خفیه بالجلیه و یا تقیید بمشیئه یا اشارتند باستحقاق یا انشای تهدیدند نه اخبار بعقاب یا كذب مخصوص باختلاف وعداست نه وعید چنانكه بنقل و عقل موید است و بیمانع نصو صشان از ظاهر صرف نباید نمود و ایات متشابهات از اسرار الهی اند كسی از حقیقت معانیشان آگاه نیست بجز از جناب اقدس خداوندی و بعض ارباب علوم لدُنیـّه را بربعضی ازان اسرار اطلاع می بخشند