در ثواب و فضیلت طلب حلال - ۲

و رسول گفت -علیه السلام-: «بسیار كس طعام و جامه و غذای وی حرام است، آنگاه دست برداشته دعا میكند، چنین دعا كی اجابت كنند؟»، و گفت: «خدای تعالی را فرشتهٔ است بر بیت المقدس هر شبی منادی میكند كه: هر كه حرام خورد خدای تعالی از وی خشنود نباشد، و از وی نه فریضه پذیرد و نه سنت»، و گفت: «هر كه جامهٔ خرد بده درم- كه یک درم از وی حرام بود- تا آن جامه بر تن وی بود نماز وی نپذیرند»، و گفت: «هر گوشتی كه از حرام رسته باشد آتش بوی اولیتر»، و گفت: «هر كه باک ندارد كه مال از كجا بدست آرد، خدای تعالی باک ندارد كه ویرا از كجا كه خواهد بدوزخ افكند»، و گفت: «عبادت جزوست، نه جزو از وی طلب حلال است»، و گفت: «هر كه شب بخانه شود- مانده از طلب حلال- آمرزیده خسبد، و بامداد كه برخیزد خدای تعالی از وی خشنود بود»، و گفت: «خدای تعالی میگوید: كسانی كه از حرام پرهیز كنند؛ شرم دارم كه با ایشان حساب كنم»، و گفت: «یكدرم از ربوا صعب ترست از سی بار زنا كه در مسلمانی بكنند»، و گفت: «هر كه مالی از حرام كسب كند، اگر بصدقه دهد نپذیرند، و اگر بنهد زاد بود بدوزخ».

و ابوبكر صدیق- رضی الله عنه- از دست غلامی شربتی شیر بخورد، و آنگاه بدانست كه نه از وجه است: انگشت بحلق فرو برد تا قی كرد، و بیم آن بود كه از رنج و سختی آن روح از وی جدا شدی، و گفت: «بار خدایا بتو پناهم از آن قدر كه در رگها بماند كه بیرون نیامد». و عمر رضی الله عنه همچنین كرد، كه بغلط از شیر صدقه بوی دادند. و عبدالله بن عمر- رضی الله عنهما- میگوید: «اگر چندان نماز كنید كه پشتها كوژ شود، و چندان روزه دارید كه چون موی شوید بباریكی، سود ندارد، و نپذیرد الا بپرهیز از حرام»