پیدا كردن تفكر در عجایب خلق خدای تعالی - آیت دیگر - ۳

بیا و در من نگر تا نقاشی بینی و صورت گری بینی، كه من خود یک ذره بیش نیستم كه نقاش در ابتدای آفرینش كه از من مورچه ای خواهد ساخت بنگر كه اجزای من چون قسمت كند تا مرا سر و دست و پای و اندامهای صورت كند، و در سر و دماغ من چندین غرفه و گنجینه بنا كند كه در یكی قوت ذوق بنهد و در یكی قوت شم بنهد و در یكی قوت سمع بنهد، و از بیرون سر من منظری فرو نهد و بر وی نگینه ای صورت كند، و سوراخ چشم و دهان كه منفذ طعامست صورت كند، و دست و پای از من بیرون آورد. و در باطن جایی كه غذا بوی رسد هضم افتد و جایی كه ثقل از وی بیرون آید، و جمله آلات آن بیافریند، و آنگاه شكل مرا چابک و باندام بر سه طبقه بنا كند و در یكدیگر پیوندد، و مرا حاجت مندوار كمر خدمت بر میان بندد و قباء سیاه پوشد و بدین عالم كه تو می پنداری كه برای تو آفریده است بیرون آرد تا در نعمت وی چون تو بگردم، بلكه ترا مسخر من كند تا شب و روز كشت كنی و تخم پاشی و زمین راست كنی تا جو و گندم و چوب و دانها و مغزها بداست آوری، و هر كجا كه پنهان كنی مرا راه آن بیاموزد تا از درون خانهٔ خویش در زیر زمین بوی آن بشنوم با سر آن شوم و تو خود با همه رنج كه طعام یكسال نداری من طعام یكساله برگیرم و بیشتر و محكم بنهم، آنگاه برای خویش بصحرا آورم تا چون نمی رسیده باشد خشک كنم، پیش از آنكه باران آید آفریدگار من مرا الهام دهد تا دانه برگیرم و با جای برم، و اگر ترا خرمنی بصحرا نهاده باشد و سیل را آنجا راه باشد ترا از آن هیچ خبر نبود تا همه ضایع شود، پس چگونه شكر كنم خداوندی را كه مرا از ذره ای بدین چابكی و زیبائی بیافرید و چون تویی را ببرزگری من بر پای كرد تا طعام من میكاری و می دروی و رنج میكشی و من برمیخورم.